YALNIZLIKLAR İÇİNDE

Kış pencerelerinde, hasretin rüzgarıyla
Ömür, nefes nefes camlarda buğulanır.
Gözlerin mini mini bir su damlası
Akar, ummana dayanır.

Yine hayal meyal o gelir
Nergisler arasında kıpırdanan
Islak bir resim gibi yakamozlanır...

Mehtap’ta meltem saçlar
Eserken iki yüzüne,
Yosun kokulu bir şarkı duyulur
Derinden derine.

Ümitler bahara yelken açar
Doldururken içini lirik nefesi.
Cemrenin toprağa aşkını fısıldar
Çağıl çağıl suların serin sesi.

Pembe baharlarda maziye yükselirsin
Don çözülür sıla yamaçlarında.
Toprağın kaynadığını hissedersin
Duaya açılan avuçlarında...

Sonra doruklarda kümülüs bulutlar
Süzülür sessizce
Kararır bütün zamanlar
Gidemezsin keyfince

Bir şimşek çakar şafağın mor kızıllığına
Dönersin yine pencerende sen
Hüzün dolu yalnızlığına...