GÜN DUYGULARI Rahmetli Gün SAZAK’ ın ardından 1985, Mamak

O gün, gün batarken akşamın kızıllığında
Gündüzde gün aradık güne giden yollarda.
Herkese rahmet gibi ışıklar saçan “GÜN”e
Bir kızıl namlu çevirdi kıpkızıl eller yine.
Kapandı Ayrancı Yokuşu’nda yollarımız
Gün battı Gün’le birlikte karardı dünyamız.
Kan düştü Mayıs’ın şiirsel sessizliğine
Dudaklar kıpırtılı koştuk hastanelere.
Teselli aradık nafile koridorlarda
Ve gerçeği zorladık, sorduk sorduk bir daha.
Yana düştü bahara açılan bileğimiz
Ateş düştü acıyla burkuldu yüreğimiz.
Yükselen tekbirlerle sanki birer yürektik
Vakar ve sessizlikte senden güzel örnektik...

Omuzlarda bir bayrak gibiydin temiz ve saf
Binlerce ülküdaşın ardında dizildi saf saf
İmamın sorusuna ta yürekten bağırdık
Senin iyiliğini biz nasıl sayacaktık !
Duayla yıkadık, kefenledik o güzel bedeni
Müşfik bir sıcaklıkta ak toprak sardı seni.
Çelebi halinle gönüllerde “Gün Ağabey”din
Gün gibi aydınlık ve gün gibi abideydin.
İnsanlık idealin ne kadar da büyüktü
Sevgi dolu kalbine bir damlacık kin yüktü.
Canım, Gün Ağabey’im! Ardınca yaslar tuttuk
Ağladık, yeminler ettik ve çabucak unuttuk...

Çünkü seni anlamayacak kadar küçüktük
Has bahçede gülistan, viranede göçüktük.
Anlamamak... Seni kaybetmekten daha acı
Anla Mamak! Kalbimiz “Gün”ümüzün muhtacı...